Όταν οι αποστάσεις δημιουργούν .. γέφυρες….
Προσωπική «μαρτυρία» Ι: Δεκέμβριος 2009 - Διεθνές Συνέδριο Online Educa - Βερολίνο.
Ανάμεσα σε άλλα εντυπωσιακά και τεχνολογικά «προχωρημένα» προγράμματα ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ένα πρόγραμμα τηλεκπαίδευσης που εφαρμόζεται στην Κένυα και παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του συνεδρίου Online Educa …
Στην Κένυα, σε απομακρυσμένα χωριά, τα παιδιά εκπαιδεύονται με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Εκπαιδεύονται με χρήση του Mobile learning (m-learning) ή αλλιώς «εκπαίδευση που δεν λαμβάνει χώρα σε συγκεκριμένη, σταθερή τοποθεσία και πραγματοποιείται με τη χρήση ασύρματων και κινητών συσκευών».
Σε περιπτώσεις όπως αυτή, όπου δεν υπάρχουν υποδομές μάθησης ή η πρόσβαση σε αυτές είναι δύσκολη, τα παιδιά χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα, ipods, pda κ.τ.λ. ως βιβλίο, τετράδιο, πίνακα, «σχολική τάξη».
Δεν απαιτείται να υπάρχουν οργανωμένα σχολεία. Μαθήματα γίνονται στο σπίτι, στην αυλή, στο δρόμο. Οι μαθητές επιλέγουν το πότε και πού θα «παρακολουθήσουν» τα μαθήματα τους. Δε χρειάζεται πλέον να περιμένουν τη συγκεκριμένη ώρα ή να βρεθούν σε καθορισμένο μέρος για το μάθημα. Δεν κινδυνεύουν να χάσουν το μάθημα τους…
Επίσης, δεν είναι δεσμευτική η ύπαρξη βιβλίων. Ο κάθε μαθητής έχει πρόσβαση σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό υλικό και πληροφορία θεωρεί ότι του είναι απαραίτητη προκειμένου να βελτιώσει τις γνώσεις, την ποιότητα ζωής του, και να αξιοποιήσει δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του.
Στην Κένυα, με τη χρήση του m-learning δεν εκπαιδεύονται μόνο οι μαθητές. Το m-learning αποτελεί σημαντικό εργαλείο και για την εκπαίδευση των ίδιων των δασκάλων. Πλέον τα σεμινάρια κατάρτισης γίνονται ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ο δάσκαλος, ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο μέρος της χώρας, έχει άμεση πρόσβαση σε προγράμματα κατάρτισης με τη χρήση κινητών τηλεφώνων και video.
Προσωπική μαρτυρία ΙΙ: Δεκέμβριος 2009 - Τανζανία.
Οι εξωτικές εικόνες διαρκούν όσο το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής. Μετά από αυτό αποκαλύπτεται η πραγματικότητα. Ένα απομακρυσμένο μικρό αφρικανικό χωριό χωρίς υποδομές, με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Η εκπαίδευση ως αγαθό, αποτελεί πολυτέλεια!!!
Δεν υπάρχουν δάσκαλοι ούτε και σχολεία. Ούτε λόγος για βιβλία. Επίσης δεν υπάρχει και διαθέσιμος χρόνος. Τα παιδιά πρέπει να συμβάλλουν στα προς το ζην της οικογένειας.
Αν παρόλα αυτά κάποιος συγχωριανός διαθέτει κάποιες γνώσεις, για παράδειγμα στα αγγλικά, γίνεται ο δάσκαλος των παιδιών στα αγγλικά. Κάποιος που γνωρίζει μαθηματικά - γίνεται ο δάσκαλος των μαθηματικών, ο δάσκαλος του Κορανίου - ο δάσκαλος των Σουαχίλι …..
Τα υποτυπώδη αυτά μαθήματα πραγματοποιούνται σε συγκεκριμένη ώρα και μέρα. Το γνωστικό αντικείμενο είναι πολύ συγκεκριμένο. Όποιος καταφέρει να παρακολουθήσει το μάθημα, έχει κερδίσει γνώσεις. Για τους περισσότερους όμως η «εκπαίδευση» σταματά πριν καν αρχίσει, μιας και δεν καταφέρνουν να είναι ποτέ παρόντες στη συγκεκριμένα ώρα και μέρα του μαθήματος.
Το παράδειγμα από την Κένυα, όπως μας παρουσιάστηκε σε ένα διεθνές συνέδριο και το παράδειγμα από την Τανζανία, όπως το είδα ως περιηγήτρια ίσως είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ίσως η αξιοποίηση και κατάλληλη εφαρμογή της τεχνολογίας μπορεί να κάνει εφικτή την πρόσβαση στη γνώση, ακόμη και σε εξαιρετικά δυσμενείς γεωγραφικά ή οικονομικά συνθήκες. Ίσως, όταν η παραδοσιακή εκπαίδευση αποτελεί πολυτέλεια, η τηλεκπαίδευση συνιστά μια κάποια ευκαιρία;.
Link:
http://www.online-educa.com/general-themes
http://www.elearning-africa.com/newsportal/english/index.php
Άρτεμις Νεστορή, Στέλεχος Ο.Υ. Ειδικών Ομάδων Πληθυσμού, ΜΟΔ